یه اتاق با دیوارای تازه...

نگاهشون می کنم...
وسایلم را در اتاق پهن کردم و از میونشون فقط چندتاشون رو بر می دارم...
خیلی هاشون بوی گذشته رو می دن و دوست دارم حالا که خونه هم داره مثل همه چیز تازه میشه اونا دیگه توش نباشن...
2 تا جعبه آوردم و همشون رو گذاشتم توشون و بدون اینکه نگاهشون کنم بردمشون انباری...
آره...
انباری..... چون دیگه نه میخوام ببینمشون و نه دیگه لازمشون دارم...

نگاهش می کنم...
لحظه ی آخر...
این خونه ایست که خیلی از آرزوهای من در این جا شکل گرفت و شاید خیلی هاشون فراموش شد...
خونه ای که تمام امیدهای من در اون شکل گرفت...
و نهایت امیدهایم به نهایت آرزویم رسید...
و حالا همه چیز تازه شد...
من... احساسم... دلم... زندگیم
و خونه...
دلم نمی خواد روی در و دیوارای اینجا جای هیچ خرابی بمونه...

این اولین نوشته من توی این اتاق تازه ست...
اینجا دیگه برای خودم اتاقی ندارم...
یه گوشه برای خودم یه تخت گذاشتم و ...
خیلی دوسش دارم...
اما هنوز افتتاحش نکردم...
دلم میخواد اول از همه تو ببینیش...
همینطور دست نخورده... همینطور ساده...

منتظرم...